Συνεχιζω την περιηγηση στο ισογειο, και αρχιζω να βουταω στα βαθεια. Παρουσιαζω δυο πολυ σπουδαια επιτυμβια αναγλυφα, και δυο ελλασονα. Επιτυμβιο αναγλυφο, ηταν παρασταση που κοσμουσε ενα ταφο, εικονιζε τον νεκρο και παριστανε πολλες φορες τον τροπο του θανατου του.
Ειναι αξιοσημειωτο οτι ενω στην κλασσικη και μεγαλο μερος της Ελληνιστικης περιοδου, δηλαδη απο τα μεσα του 6ου αιωνα εως τα μεσα του 4ου αιωνα π.χ, δεν εικονιζοταν ατομα στη γλυπτικη αλλα θεοι ηρωες και επινικια μνημεια.
Τουτο ηταν μερος της γενικοτερης φιλοσοφιας που ειχαν για τον πολιτη σαν μερος του συνολου.
Το ατομικο στοιχειο υποχωρουσε στο γενικο καλο, γι' αυτο δεν υπηρχαν εικονιστικα πορταιτα.
Οσα πορταιτα ξερετε απο πολιτικους, φλοσοφους και καλλιτεχνες ειναι της υστερης Ελληνιστικης και Ρωμαικης περιοδου. δηλαδη μετα το 350 π.χ.
Με το θανατο ομως στα επιτυμβια εικονιζοταν το ατομο, το συγκεκριμενο ατομο που εφευγε απο αυτο τον κοσμο, η δε παρασταση των προσωπων εικονιζοταν σε μια περιεργη γαληνη ενος αλλου κοσμου, και με μια αποστασιοποιηση απο τα εικονιζομενα προσωπα.
Τιμουσαν το ατομο που δεν υπηρχε πια, για να μεινει στη μνημη των θνητων, αυτος υπαρχει πια σε ενα αλλο κοσμο, προσπαθουσαν να νικησουν με αυτο τον τροπο τη ληθη, αν δε επροκειτο για πολεμιστες σαν παραδειγμα για τους ζωντανους.
Η σκηνη ηταν τυποποημενη ο νεκρος ειναι κυριως καθιστος και τον αποχαιρετουν οι οικειοι του, και τα αγπημενα του πραματα στη ζωη, κυριως σκυλοι.
Στο πρωτο αναγλυφο δειχνω, αυτο ακριβως, ο καθιστος ειναι ο νεκρος και τον αποχαιρεταει η γυναικα του και πιο πισω η κορη?
Τα προσωπα εικονιζονται με μια περιεργη γαληνη, χωρις καμια ενταση στην εκφραση των προσωπων. Τυπικο επιτυμβιο εξαιρετικης ποιοτητας.
Διπλα ομως υπαρχει ενα επιτυμβιο που κατα τη γνωμη μου σηματοδοτει μια καινουρια εποχη, οπου το ατομικο στοιχειο το ανθρωπινο, αποκταει πρωτευουσα σημασια.
Στο συγκεκριμενο επιτυμβιο, μεσα 4ου π.χ αιωνα, παριστανεται ο αποχαιρετισμος απο τον συζυγο, μιας λεχωνας που πεθανε κατα τη γεννα.
Πισω αριστερα παριστανεται η δουλη που κρατα το νεογενητο φασκιωμενο.
Το στοιχειο ομως που κανει αυτο το αναγλυφο μοναδικο, εγω τουλαχιστον δεν εχω δει αλλο τετιο. ειναι η κεντρικη φιγουρα της μαννας. Η εκφραση της ειναι συγκλονιστικη, αποτυπωνει ολο το μυστηριο του θανατου.
Απο δω ξεκιναει η προσωπικη εκφραση στην τεχνη, και μονο γιαυτο το εργο αξιζει να επισκεφτειτε το μουσειο.
Το επομενο σπουδαιο εργο ειναι το επιτυβμιο, του Παγχαρους γιου του Λεωχαρους, συμφωνα με την εγγραφη, που σκοτωθηκε στη μαχη της Χαιρωνιας το 338 π.χ .
Το ιδιαιτερο με αυτο τοεργο ειναι η απροοπτη συνθεση και κλιμακα του.
Προκειται για μια μεγαλη ψιλολιγνη στηλη πανω απο 3 μετρα. Στο κατω μερος εικονιζεται μια τεφροδοχος, στο πανω μερος εκονιζεται ο Παγχαρις ιππεας, στη μαχη, που καταλαμβανει μικρο μερος, και πιο πανω υπαρχει ενα μεγαλο μερος κενο. Αυτο ειναι που δινει, με καταπληκτικο τροπο την αισθηση του χωρου, και κανει πιο δραματικη τη σκηνη στη σχεση της με το κενο που την εμπεριεχει.
Εξαιρετικη συνθεση, ενα μαθημα Γλυπτικης δυνατο και τολμηρο εργο.
Κλεινω τη σημερινη παρουσιαση με ενα χαριτωμενο αναγλυφο νεας με μια χηνα στα χερια της..... Συνεχιζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου